Engranaje konikoak normalean ardatz paraleloen ordez, ardatz gurutzatuen edo ez-paraleloen artean potentzia transmititzeko erabiltzen dira. Hainbat arrazoi daude horretarako:

Eraginkortasuna: Engranaje konikoak ez dira hain eraginkorrak potentzia ardatz paraleloen artean transmititzeko beste engranaje mota batzuekin alderatuta, hala nola engranaje zuzenekin edo engranaje helikoidalek. Hau gertatzen da engranaje konikoen hortzek bultzada axialeko indarrak sortzen dituztelako, eta horrek marruskadura eta potentzia galera gehigarria eragin dezake. Aldiz, ardatz paraleloetako engranajeek, adibidez...engranaje zilindrikoakedo engranaje helikoidalek hortzak dituzte, ardatz-indar esanguratsuak sortu gabe engranatzen direnak, eta horrek eraginkortasun handiagoa ematen du.

Deslerrokatze: Engranaje konikoek bi ardatzen ardatzen arteko lerrokatze zehatza behar dute behar bezala funtzionatzeko. Zaila izan daiteke ardatz paraleloen arteko distantzia luzean lerrokatze zehatza mantentzea. Ardatzen arteko edozein deslerrokatzek zarata, bibrazioa eta engranaje-hortzen higadura areagotzea ekar dezake.

Konplexutasuna eta kostua:Engranaje konikoakfabrikatzeko konplexuagoak dira eta makineria eta tresneria espezializatuak behar dituzte ardatz paraleloetako engranajeekin alderatuta. Engranaje konikoen fabrikazio eta instalazio kostuak normalean handiagoak dira, eta horrek ez ditu hain ekonomikoak bihurtzen ardatz paraleloetako aplikazioetarako, non engranaje mota sinpleagoek behar bezala bete dezaketen helburua.

Ardatz paraleloen aplikazioetarako, engranaje zuzenak eta helikoidal engranajeak erabili ohi dira, eraginkortasunagatik, sinpletasunagatik eta ardatz paraleloen lerrokatzea eraginkorrago kudeatzeko gaitasunagatik. Engranaje mota hauek potentzia transmititu dezakete ardatz paraleloen artean potentzia-galera minimoarekin, konplexutasun murriztuarekin eta kostu txikiagoarekin.