Biko engranajeak normalean ardatz paraleloen ordez gurutzatzen diren edo paralelo ez diren ardatzen arteko potentzia transmititzeko erabiltzen dira. Horretarako arrazoi batzuk daude:

Eraginkortasuna: engranaje alanak ez dira eraginkorrak ardatz paraleloen arteko potentzia transmititzeko beste engranaje mota batzuekin alderatuta, hala nola engranaje engranajeak edo engranaje helikoidalak. Hau da, engranaje alaketako hortzek bultzada-indarrak sortzen dituztelako, eta horrek marruskadura eta potentzia-galera gehigarriak sor ditzakete. Aitzitik, ardatz paraleloen engranajeak bezalakoakengranaje engranajeakedo engranaje helikoideek indar axial nabarmenik sortu gabe saretzen duten hortzak dituzte, eta ondorioz eraginkortasun handiagoa dute.

Lerrokatze okerra: engranaje alakek bi ardatzen ardatzen arteko lerrokadura zehatza behar dute funtzionamendu egokia izateko. Erronka izan daiteke ardatz paraleloen arteko distantzia luzean lerrokadura zehatza mantentzea. Ardatzen arteko lerrokatze okerrak zarata, bibrazioak eta engranajeen hortzen higadura areagotu ditzake.

Konplexutasuna eta kostua:Biko engranajeakfabrikatzeko konplexuagoak dira eta makineria eta erreminta espezializatuak behar dituzte ardatz paraleloko engranajeekin alderatuta. Engranaje alkakoen fabrikazio eta instalazio kostuak normalean handiagoak dira, eta ez dira hain ekonomikoak ardatz paraleloen aplikazioetarako, non engranaje mota sinpleagoek behar bezala bete dezaketen.

Ardatz paraleloen aplikazioetarako, engranaje engranajeak eta engranaje helikoideak erabili ohi dira ardatz paraleloen lerrokadura modu eraginkorragoan kudeatzeko duten eraginkortasuna, sinpletasuna eta gaitasunagatik. Engranaje mota hauek ardatz paraleloen artean potentzia transmiti dezakete potentzia-galera minimoarekin, konplexutasun murriztuarekin eta kostu txikiagoarekin.